Urfa’dan binlerce kilometre uzaklıkta bulunan Ankara’nın Bala ilçesine gelen mevsimlik tarım işçilerini de aynı olumsuzluklar bekliyor. Göç yolculuğuna çıkan binlerce tarım işçisinden Hasan Olgun, yaşadıkları Mezopotamya Ajansından Emrullah Acar’a anlattı.
SEYAHAT İZİNLERİ
İçişleri Bakanlığı tarafından tarım işçileri için getirilen “özel izin” uygulamasının risk barındırdığını söyleyen Olgun, risklerin izin alma süreciyle beraber başladığını ifade etti. Olgun, “İl Tarım Müdürlükleri önünde binlerce kişi birikiyor. Günlerce Tarım Müdürlüğünün önünde izin sonuçlarının çıkmasını bekliyoruz. Yaşanan yığılmalar nedeniyle koronavirüs salgını için alınan tedbirlerin aksine bu hastalığın yayılma riski artmaktadır” dedi.
RİSKLİ YOLCULUK
Olgun, seyahat izni alabilen işçileri bekleyen bir diğer sorunun da araç temini olduğunu belirterek, maddi imkansızlıktan dolayı kısıtlı yolculuk uygulamasının kendileri için işlemediğini söyledi. Olgun, salgın kapsamında alınan tedbirler kapsamında getirilen yasaklamaların tarım işçileri için uygulanmadığını ifade ederek, “Tam bilemiyoruz ama belki de trafik polisleri bu konuda özel talimatlar doğrultusunda ceza kesmiyor. İş yürüsün de bu insanlar kaza yapmış, hayatları kimin umurunda! Şimdi koronavirüs dolayısıyla kapasitenin yarısı diye yolculuk talimatı var ama bırakın yarısını, kapasitenin iki katı üzerinde yolculuk yapılıyor. Eğer tarım işçileri yasal yolculuk şartlarına uysalar, kazandıklarının çoğunu yol ücretine vermek zorunda kalırlar” diye konuştu.
SİGORTASIZ, GÜVENCESİZ ÇALIŞTIRILIYORLAR
Çalışmak zorunda oldukları için ücretlere itiraz edemediklerini ve işverenin bu durumundan faydalandığını söyleyen Olgun, “Tarım işçileri günde 12 saat ağır işlerde hem de sigortasız çalışıyorlar. Buna rağmen aylık kazançları asgari ücretin altında. Bir de koronavirüs sebebiyle daha önce bölgede düzenli bir işte çalışanların işyerleri kapatıldığı için ve işsiz kaldıkları için bu yıl onlarda tarım işçiliğine yöneldiler. Bu durum tarım işçilerinden artan işçi kitlesi yoğunluğundan dolayı günlük yevmiyeleri daha da aşağıya çekecektir” diye belirtti.
“SUSUZ BEKLEDİĞİMİZ ZAMANLAR OLUYOR”
Tarım işçileri için “Bütün hayatlar 20 metrekarelik bir çadıra sığıyor” diyen Olgun, “Yatıp, kalktığımız, oturduğumuz, mutfak olarak kullandığımız yer sadece 20 metrekarelik bir çadır. Ne bir televizyon ne buzdolabı. Sosyal hayattan kopuk bir yaşam. Buna yaşamak denirse. Elektrik yok, akşamları lüküz denen tüplü lambayla çadır aydınlatılıyor. Suya erişim ise çok kısıtlı. İşverenler tarafından tankerle su getirilir, bu tankerlerden aldığın suyu kovalarda ve küçük bidonlarda çadıra taşır kullanırsın ki, tanker suyu çok çabuk bitiyor. Bazen tekrar tankerin getirilmesi uzun zaman alır, bir gün susuz beklediğimiz zamanlar olur” şeklinde anlattı
KADINLAR İÇİN DAHA ZOR
Mevsimlik tarım işçiliğinin kadınlar için daha zorlu bir süreç olduğuna dikkat çeken Olgun, kadınların gündüz tarlada, akşam saatlerinde de başta yemek olmak üzere diğer temel ihtiyaçları karşılamak durumunda kaldığını söyledi. Olgun, “Bir erkek olarak kadınların bu durumunu düşünmek bile insana acı veriyor. Anneler için daha zor oluyor. Bebek tarla kenarında soğuktan etkilenir, güneşten etkilenir, çamur, toprağın içinde bakımsızlıktan etkilenir. Çoğu bebek bakımsızlıktan hastalanır” dedi.
7 AYDA EN AZ 7-8 KENT DEĞİŞTİRİYORLAR
Olgun, gittikleri kentlerde bir ay kalmalarının ardından başka kentlere gitmek zorunda kaldıklarını ve yaşadıklarının kısır döngüden ibaret olduğunu ifade ederek, “Bir yerde bir iş sezonu ortalama bir ay sürüyor. Orda iş sezonu bittiğinde başka bir yere geçiyoruz. Örneğin Mayıs ayında çapalama işi, o iş bittikten sonra kimisi kiraz toplamaya, kimisi kayısı, kimisi de fındık toplamaya gider. Kısacası mevsimlik tarım işçisi bir aile, 7 aylık bir çalışma süreci boyunca uzun yolculuklara katlanarak, en az 7-8 kent değiştirirler” diye anlattı. (Ankara/MA)
